Hou wel van het horror genre, en zag ze her en der op YT dus dacht die moet ik ook hebben.
En ben hard bezig de hele serie compleet te krijgen.
( de games die ik nog niet heb hebben een - voor hun naam )
( de games die ik heb op een andere console hebben * voor hun naam )

Playstation 1:
* Silent Hill  -  1999

Playstation 2:
Silent Hill 2  -  2001
- Silent Hill 2: Director's cut  -  2002
Silent Hill 3  -  2003
Silent Hill 4: The Room  -  2004
* Silent Hill: Origins  -  2008  ( in japan silent hill: zero )
* Silent Hill: Shattered Memories  -  2010

Playstation 3:
Silent Hill ( digital remake )  -  2012
Silent Hill 2: ( digital remake )  -  2012
Silent Hill 3: ( digital remake )  -  2012
Silent Hill: Homecomming  -  2008
Silent Hill: Downpour  -  2012
- Silent Hill: HD collection: SH 2 & 3  -  2012

Playstation 4:
-

Playstation Portable ( PSP ):
Silent Hill ( digital remake )
Silent Hill: Origins  -  2007  ( in japan silent hill: zero )
Silent Hill: Shattered Memories  -  2010

Playstaion Vita:
- Silent Hill: Book of Memories  -  2013

Wii:
* Silent Hill: Shattered Memories  -  2009

WiiU:
-

XBox:
- Silent Hill 2: Restless Dreams  -  2001
- Silent Hill 2: Inner Fears  -  2001
* Silent Hill 2: ( digital remake )  -  2012
* Silent Hill 3: ( digital remake )  -  2012

XBox 360:
* Silent Hill 4: The Room  -  2004
* Silent Hill: Homecomming  -  2008
* Silent Hill: Downpour  -  2012
- Silent Hill: HD collection: SH 2 & 3  -  2012

XBox One:
-

Dus deze lijst probeer ik compleet te krijgen.
Heb er al:
8/ 12

Of voor elk console ( dus meerdere dubbel )
20 / 26

Titel	Medal of Honor Tier 1
Platform	pc, Xbox 360, Playstation 3
Genre	First person shooter
Ontwikkelaar	Danger Close (singleplayer)
Uitgever	Electronic Arts
Releasedatum	inmiddels verschenen

Getest op: PC
Ook verkrijgbaar op: Xbox 360, Playstation 3

Vlak voor de zomer kwamen de geruchten pas echt goed op gang. Een opvolger voor COD:MW2 zou voor het einde van het jaar uitgebracht worden. Er zou zelfs keuze zijn. In de COD francise komt COD:Black Ops uit. In de hoek van MOH ziet Tier1 het levenslicht. Beide games komen uit een lange reeks die zich al lang en breed bewezen heeft. De verwachtingen zijn dan ook hoog, erg hoog.

MOH Tier 1 is de eerste game die in 2010 gereleased is. Of deze game de verwachtingen waar maakt, en MW2 naar de kroon steekt? Dat lees je hieronder!

Snel de game geinstalleerd, ik kon niet wachten. Man man wat verwacht ik veel van deze game. Eerst de single player, want die moet gewoonweg goed zijn. Bovendien is het een heerlijke training voor de multiplayer.  Een geweldige cinematic, een goed verhaal. Daar begint de single player campaign mee. Je zit meteen  'in' het verhaal,  het gevoel hoe het is om in afghanisatan je missie te moeten gaan volbrengen, dat gevoel komt goed over.

Het singleplayer-avontuur van Medal of Honor bestaat grofweg uit twee delen. Je speelt stukken van de campagne met speciale 'Tier 1'-strijders en je speelt andere stukken met 'normale soldaten', oftewel US Army Rangers. De missies van de Tier 1-strijders staan in grote lijnen in het teken van sneaken en precisie. Beide kanten van het leger hebben in Medal of Honor dezelfde taak; er wordt jacht gemaakt op de Taliban-strijders, die volgens inlichtingen verscholen zitten in de Shahikot-vallei. Schattingen over de hoeveelheid strijders die er zitten lopen uiteen van vijfhonderd tot meer dan duizend: redenen te over voor de Tier 1-soldaten en de Rangers om er eens rond te kijken.

Persoonlijk heb ik het geweldig naar mijn zin gehad met de tier1 missies. De soldaten missies waren letterlijk 'boots on the ground', en voorwaarts. Lekker maaien, dat was een fijne afwisseling tussen de tier1 missies door. Maar man, wat is het fijn om dan daarna weer tier1 te 'mogen' spelen!

Het uitschakelen van tactische doelen, het volbrengen van een doel, is zoveel fijner dan het recht voor z'n raap voorwaarts trekken en jezelf in een aantal gevallen verdedigen terwijl je als groep in een hoek gedreven bent. Als tier1 soldaat heb je meer het gevoel echt iets toe te voegen aan de missies.

Dan kunnen we natuurlijk niet om de missies heen waarin je voertuigen bestuurd. De heli-missie is grappig en de eerste keer interessant maar lijkt wel erg 'toegevoegd'. Het is geen geintegreerd stukje verhaal in de rest van de game, zoals het rijden op de quads. Deze missies zijn met veel poeha gepresenteerd maar ik vindt dat ze de snelheid uit hetverhaal halen. Het is echt een stukje bij-verhaal, een zijspoor.

Het verhaal en het spel zijn dan ook nog eens erg kort. Net op het moment dat je het gevoel hebt dat het verhaal lekker op gang komt, en je er eens goed voor gaat zitten, is het spel ineens uitgespeeld. Je hebt dan al heel wat meegemaakt als tier1 en als normale soldaat, maar op het moment dat de aftiteling begon had ik persoonlijk echt het gevoel: "wtf, we beginnen pas net lekker!"

Over naar de multiplayer dan maar. De grafische pracht van het spel moet dit wel heel waanzinnig maken. Maar helaas... Multiplayer heb ik niet al te lang gespeeld. Er zijn een aantal spelvormen waarvan de opzet goed is, echter maakt de grafische pracht het moeilijk om snel te spelen. Wellicht dat dit veel mensen juist aanspreekt maar in vergelijking met MW2, wat toch snel gebeurd, is dit een tegenvaller. Tel daarbij op dat de wapens niet juist gebalanceerd zijn en verre van realistisch werken in de multiplayer, en de ervaring valt dan erg tegen.

De sniper riffle bijvoorbeeld is superprecies, heeft een zoom, en schiet even snel als een macinegeweer. Geen wonder dan ook, dat werkelijk elke speler dit wapen kiest in zijn multiplayer-strijd.

Pluspunten
+ Grafisch erg mooi (wow factor!)
+ Spannende tier1 missies
+ Afwisseling in spelvormen

Minpunten
- Scripting foutjes
- Zeer korte singleplayer
- Balans tussen wapens in multiplay

Titel	Rogue Warrior
Platform	pc, Xbox 360, Playstation 3
Genre	First person shooter
Ontwikkelaar	Rebellion
Uitgever	Bethesda Softworks
Releasedatum	inmiddels verschenen

Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar op: Xbox 360, pc

"Is 'ie voor jezelf?" Niet begrijpend kijk ik de verkoopmedewerker van de plaatselijke gameshop in Amersfoort aan. Voor mezelf? "Ja... zo ongeveer... voor mijn werk', antwoord ik, enigszins overvallen. Twee vragende ogen kijken me aan. Ik leg uit dat ik voor Tweakers.net schrijf, en dat we normaal gesproken games aangeleverd krijgen van uitgevers, maar dat dat in dit geval niet gebeurd is. Voor de verkoper is de kous daarmee af: "Oké. Ik dacht, ik vraag het even, want ik zou wel een kouwe zijn als ik je dit spel zonder iets te zeggen zou meegeven."

De beste man weet waar hij het over heeft. Je hoeft geen seconde Rogue Warrior gespeeld te hebben om te weten dat dit spel weinig, heel weinig succes zal oogsten. Diverse media in het buitenland hebben de game reeds neergesabeld, en daarmee komen we bij de reden voor ons bezoekje aan de gameshop. Uitgever Bethesda heeft namelijk besloten dat al te veel coverage de game niet ten goede zal komen, en distributeur Namco Bandai Benelux daarom opgelegd niets met het spel te doen. Dat houdt in: Rogue Warrior ligt wel in de winkels, maar wordt niet naar de pers uitgestuurd en er wordt geen marketing voor gedaan. Doodzwijgen dus, en hopen dat onwetende consumenten de game per abuis in huis halen, om er zo toch nog iets aan te verdienen.

Kan dit? Ja, want het gebeurt. Vaak is de keuze wel te verklaren doordat uitgevers een inschatting maken op basis van doelgroep. Jurrie Hobers, directeur van Codemasters Benelux en namens Codemasters verantwoordelijk voor een aantal landen, liet zich in een debat over gamejournalistiek bijvoorbeeld ontvallen dat Codemasters niet altijd zijn games naar alle grote game-media stuurt, omdat sommige games niet aansluiten bij de lezers die dergelijke sites traditioneel trekken. Mocht er echter toch interesse vanuit een redactie zijn, dan is het altijd mogelijk zo'n game op te vragen.

Zo niet bij Rogue Warrior. Natuurlijk weten ook wij hoe het met de game gesteld is. Een veelgehoord kritiekpunt is echter: games krijgen tegenwoordig alleen maar hoge cijfers. Dat komt enerzijds doordat het algemene niveau hoger komt te liggen, maar dat wordt nog eens versterkt als uitgevers hun slechte producten niet meer beschikbaar stellen voor een bespreking. Alsof de consument alleen geïnformeerd mag worden over goede producten, en niet over slechte.

Het is jammer dat verdere motivatie vanuit Bethesda ontbreekt. Namco Bandai Benelux is in dit verhaal slechts doorgeefluik, en is gebonden aan de instructies vanuit het Verenigd Koninkrijk. Tweakers.net heeft uiteraard om verdere uitleg van Bethesda gevraagd, maar tot op heden nog niets van de uitgever mogen vernemen. Het lijkt erop dat Rogue Warrior bij de uitgever 'Game non grata' is; nu het spel in de winkels ligt, wil Bethesda het product zo snel mogelijk vergeten en de aandacht weer vestigen op succesnummers als Fallout 3 en de shooter Brink, die volgend jaar moet verschijnen. Helaas, zo makkelijk komt Bethesda er niet van af. Daarom vind je op de volgende pagina toch een korte bespreking van Rogue Warrior, waar wij verder ook niet al te veel woorden aan vuil willen maken, want zoals de verkoper van de gameshop ons al deed vermoeden: het is abominabel.

De Game

Rogue Warrior speelt in de periode van de Koude Oorlog en draait om Richard 'Dick' Marcinko, een werkelijk bestaand persoon. Marcinko was toentertijd een keiharde US Navy SEAL, die namens de Verenigde Staten moeilijke missies in vijandelijk gebied uitvoerde. In Rogue Warrior wordt Marcinko gedropt in Noord-Korea, waar hij al direct zijn twee metgezellen verliest en er alleen voor komt te staan. Geen probleem voor staalharde Dick, die gewoon verder gaat met zijn missie, zelfs al geeft zijn commandant hem opdracht die af te breken. Nee hoor, Big Bad Dick maakt taken die hij krijgt opgelegd af, hoe onmogelijk die ook lijken. Daarmee is alles over het verhaal wel gezegd; het flinterdunnetje plotje dat de speler bij de hand neemt en door Noord-Korea en de Sovjet-Unie leidt, verdient de naam 'verhaal' nauwelijks.

De stoerheid waarmee Dick wordt neergezet klinkt lekker over-the-top Amerikaans, maar verliest binnen enkele momenten totaal zijn waarde. Zodra je voor het eerst naar links of rechts loopt, voelt Rogue Warrior aan alsof er iets niet klopt. De manier waarop we ons voortbewogen in het spel deed ons denken aan de manier waarop dat twintig jaar geleden in Doom gebeurde. Alles voelt statisch, je hebt geen moment het gevoel dat je de rol van levende moordmachine speelt. Zo zit er bijvoorbeeld geen springknop in Rogue Warrior en heb je ook niet mogelijkheid om over een hekje heen te klimmen. Dat houdt in dat elk randje hoger dan een centimeter of vijftien een onneembaar obstakel vormt voor moordmachine Dick.

Dat is slechts een voorbeeld van elementen waarmee de gameplay de mist in gaat. Minstens zo pijnlijk: op diverse plekken kom je kastjes tegen waarin onder meer granaten liggen. Deze granaten kun je niet pakken, want de deurtjes van de kasten zitten zo dicht bij elkaar dat breedgeschouderde Dick er niet tussen past en dus niet bij de granaten kan komen. Het is alsof niemand even de moeite heeft genomen het spel eens te testen voor het in de winkels werd gelegd, zo simpel zijn sommige fouten in de gameplay.

De basisgameplay voelt overal onwennig aan. Mikken is een crime. Toegegeven, we zijn inmiddels allemaal Call of Duty gewend, waardoor de lat op het gebied van richten en schieten erg hoog is gelegd. Rogue Warrior bevindt zich echter aan de andere kant van het spectrum. Het mikken en schieten blijft onwennig aanvoelen, waardoor we een aantal keer in zeer overzichtelijke situaties dood gingen omdat we het gewoon niet voor elkaar kregen raak te schieten. Het spel laat je dan nog de optie om, van dichtbij, tegenstanders met diverse bewegingen in een keer af te maken. Dit oogt in het begin nog enigszins spectaculair, maar de lol gaat er al gauw af. Bovendien loopt Dick geen schade op als hij in zo'n move zit, dus maken die moves het spel ook erg makkelijk.

Zo makkelijk zelfs dat je binnen maximaal drie uur wel door de singleplayer heen bent. Drie uur. De makers van Call of Duty: Modern Warfare 2 kregen op hun kop omdat de singleplayer binnen vijf of zes uur uit te spelen zou zijn, en dat was een dijk van een singleplayer-avontuur. Rogue Warrior doet het met de helft van de tijd en met veel minder dan de helft van de kwaliteit, voor exact hetzelfde bedrag. Er is daarna nog wel een multiplayer, maar daar valt weinig te beleven. Er is nauwelijks iemand online, en zo wel, dan biedt Rogue Warrior niet meer dan slechte gameplay in gamemodi en speelvelden die héél standaard zijn. Kortom: zonde van je tijd.

Gelukkig heeft het spel nog één ijzer in het vuur: Mickey Rourke. De bekende acteur verzorgt de stem van Dick Marcinko en eerlijk is eerlijk: de sappige oneliners vliegen je om de oren. Dat deze zinnen niet altijd aansluiten op de gameplay, mag de pret niet drukken. "Happy 4th of July, motherf*cking c*cks*ckers!" Inderdaad: het vocabulaire van Marcinko blijkt voor tachtig procent te bestaan uit woorden die de dames en heren van de Bond tegen het vloeken maar beter niet kunnen horen. Al geeft Rourkes inbreng Dick nog iets van charme, het is veel te weinig om Rogue Warrior enig bestaansrecht te geven. Al was het maar omdat het geheel ook nog eens 'gedragen' wordt door een bijzonder belabberde visuele prestatie.

Conclusie

Rogue Warrior vormt, gelukkig, een uitzondering. Uitgevers weten tegenwoordig al vroeg welke games het minimumniveau voor een release niet gaan halen, en annuleren om die reden regelmatig projecten. Dat laatste had beter ook met Rogue Warrior kunnen gebeuren, al was het maar om ontwikkelaar Rebellion en uitgever Bethesda deze smet te besparen. Het enige fijne aan Rogue Warrior is dat het snel afgelopen is, want langer dan drie uur hadden wij waarschijnlijk ook niet volgehouden. Toegegeven, de oneliners van Mickey Rourke wisten nog wel eens een glimlach op ons gezicht te toveren, maar daarmee houdt het ook wel op. Brakke gameplay, opzichtige fouten, nauwelijks een verhaal, weinig speelduur en audiovisueel ondermaats. Kortom, gewoon slecht, maar ook die games horen gereviewd te kunnen worden.

Pluspunten

• Rourkes oneliners

Minpunten

• Slechte besturing
• Slechte graphics
• Slecht verhaal
• Slechte speelduur
• Slechte multiplayer

BRON: tweakers.net

Titel	Left 4 Dead 2
Platform	pc, Xbox 360
Genre	First person shooter
Ontwikkelaar	Valve
Uitgever	Electronic Arts
Releasedatum	inmiddels verschenen

Getest op: PC
Ook verkrijgbaar op: XBOX 360

Left 4 Dead 2 verscheen zowat een jaar na het uitkomen van het eerste deel, dat destijds erg goed ontvangen werd. Toch waren de makers niet helemaal tevreden met dat eerste deel en ze hadden dan ook al tal van ideeën voor een vervolg. In L4D2 moeten er nog steeds hordes zombies afgeknald worden maar hoewel de rode draad hetzelfde bleef, is er toch een hoop veranderd. Het spel heeft een singleplayer campaign, maar de meeste lol valt te beleven in co-opmodus.

continue reading "Left for Dead 2"